GİDENLERİN ARDINDAN
GİDENLERİN ARDINDAN (4.)
Tek Hüseyin çeşmede sıra beklerdi
Kadınlar garibi hemen keklerdi
Çok utanır hemen dili teklerdi
O da yaşıyordu bizim ellerde
Küllü Hasan’ın eriğini toplardık
Mermi yapıp birbirine atardık
Küfürler yesek te yine yapardık
O da yaşıyordu bizim ellerde
Galoğ İbrahim de yiğit mi yiğit
Fadik karı ister dünyayı dağıt
Giden gitti artık boşuna ağıt
O da yaşıyordu bizim ellerde
Asyayla Deli Gönül kapışır
Göğ İböğ mü İsmail mi yakışır
Komşular da gülerekten bakışır
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Telali’nin Hüseyin Peğci’nin oğlu
Gözü göğ Hasan da buraya doğru
Peltek geldi satırları doldurdu
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Dışarıdan bakınca bir Ali Erbaş
Yüreğinde dolu arkadaş gardaş
O nu tanımazsın olmazsan yoldaş
O da yaşıyordu bizim ellerde
Kör Hasan dayım alaftarlık yapıyor
Arpaya buğdaya yakın bakıyor
Dostlar için canın dişe takıyor
O da yaşıyordu bizim ellerde
İbiş kiğrem ticarete atılmış
Bir tek inek üç beş kere satılmış
Ektir Gece kondu köyler dolaşmış
O da yaşıyordu bizim ellerde
Sürtük Kör Leyliyi önüne katar
Kör Ismıhan sürtüğe rüyaya yatar
Bir bilbil buğdaya bir rüya satar
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Israr etmen genç gideni yazamam
Hem kendimi hem dostları üzemem
Dilim söylese de mısra dizemem
Yüreğe kor düştü bizim ellerde
Bre gardaş Balık Haydar geliyor
Gır Vahapla Godak Memmet dinliyor
Cennet denilince yerler inliyor
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Kızıl Hisöğ şehirdeydi bilemem
Yeter bacım akrabamdır gülemem
Bana bakar o na söyler diyemem
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Bekar Mamoğ arıtta deste atıyor
Kimse yok yalnız kendi yapıyor
Akşamaca iki araba atıyor
O da yaşıyordu bizim ellerde
Hürü bacı oldu bize bir ana
Düşünür söylerdi insandan yana
Leyliye kuma değil sanki kaynana
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Memet oldu bana asker arkadaş
Veli Bey e düştü bir çifte ataş
Gönül dağzam geldi sana arkadaş
Onlar da yaşadı bizim ellerde
Kimimiz ağladık kimimiz güldük
Gidenlerin bir bir hayalin gördük
Bilemediklerimi dostlara sorduk
Anılar yaşasın bizim ellerde
Ben yazar değilim, şair de değil
Giden canlarıma gel sen de eğil
Yazılanlar doğru, hiç yanlış değil
Doğrular yaşasın bizim ellerde
Atilla Özgül’üm bu şiir bitmez
Ölünceye kadar yazar da bıkmaz
Genç kardeşler bayrak yere bırakmaz
Onlar da yazacak bizim ellerde…
Atilla Özgül – Mersin